Weten jullie nog, het verhaal van de laptop? Nee? Nou dat maakt niet uit. In ieder geval, ik ging nu alwéér kijken voor een nieuwe laptop aangezien ik de vorige had moeten begraven. En toen kwam ik tot de conclusie dat er bij Mediamarkt twee soorten verkopers rondlopen. De eerste is van het kakkerige ‘die Acurrrr moet je echt niet kopen heurrr-type’ en de andere is van het ‘besturingssysteem processor bla bla ik kan je niet volgen ik val in slaap-type’. Die kakkerige types zijn meestal wel het aantrekkelijkst. Daar loop ik dan ook niet op af ter voorkoming van gênante ‘mhihi ik weet hélemaal niets van laptops!’- situaties. Zij lopen ook nooit op jou af. Ze blijven gewoon staan en je stompzinnig aankijken terwijl ze denken: ‘Dat chickie daar die kan geen laptop betalen dus help ik die patser daar wel even’.
Snel had ik dus type 2 te pakken. Niet zo aantrekkelijk, lekker technisch, alles ging voor de wind. Al mijn gênante vragen als: ‘Wat betekent GB?’ en ‘Welke is zowel heel goedkoop als goed?’ kon ik op hem afvuren zonder te blikken of blozen. Hij dacht volgens mij een soulmate in mij gevonden te hebben, want hij begon over gamen. En daar ging het mis. Hij zei: ‘Met deze kun je gewoon op spelen.nl, dan blijft het beeld scherp’. Ik dacht: ‘Wtf, zie ik eruit alsof ik ooit spelen.nl in het balkje daarboven typ?’.
Ik was verward en blijkbaar straalde ik dat ook uit. Ik zei: ‘Uhhhh… gggg’. Er kwam een andere verkoper bij, om het verhaaltje duidelijker te maken. Het was een goddelijke Italiaan. Ik stond perplex. Deze pastte volgens een snelle berekening niet bij het kopje type 1 of type 2. Deze hoorde bij: het- zeldzaam knappe verkoper die eigenlijk in Rome hoort rond te lopen met een gelato in zijn hand bij de Trevifontijn- type.
En dit meisjes, dit is het gevaarlijkste type verkoper. Want voor je het weet heeft deze verkoper je niet alleen een laptop maar ook een bijbehorende lelijke tas, usb-stick en een of andere game (ook al houd je dus NIET van gamen) aangesmeerd met zijn intens groene ogen en diepe stem. En met zijn gebruinde huid en charmante lach. Hij is van het type dat zich op giechelende onnozele meisjes richt, die niets van computers of gamen afweten. Deze meisjes komen nadat ze hun laptop een week hebben weer terug naar de winkel vanwege een ‘klein technisch mankementje’ en willen dat hun goddelijke, knappe Italiaanse verkoper het oplost.
(Ook al hoop ik bíjna dat mijn laptop een klein technisch mankementje oploopt, zou ik echt niet terug gaan hoor. Dat is wanhopig. En daarbij komt het er vast op neer dat ik een verkeerde toets heb ingedrukt en sta ik er nog meer voor lul en smeert hij me World of Warcraft of zo aan.)
Trap er niet in.